Kertaloginn yljar

Mikið er nú gott að geta tendrað á kerti í skammdegisrökkrinu. Horft í logann, sett lavender olíu í ilmkrús því það er svo róandi og svæfandi, lesið spaugilegar sögur eða hlustað á góða tónlist.

Læt ég tvær skopsögur úr bókinni Nýjar sögur og sagnir úr Vestmannaeyjum eftir Sigurgeir Jónsson fylgja með. Grínið hressir andann. Ekki veitir af í komandi kuldatíð.

 

„Guðrún giftist aldrei, var barnlaus og fór litlum sögum af samneyti hennar við hitt kynið. Í Vestmannaeyjum var önnur kona sem aldrei var talin hafa verið við karlmann kennd og fékk af því viðurnefni og kölluð Sigga mey. Einhverju sinni á sunnudegi var Sigga mey að koma úr kirkju og stikaði niður Skólaveginn. Guðrún horfði á eftir henni og sagði síðan stundarhátt:

„Ekki gæti ég hiugsað mér að deyja sem hrein mey.““

Hér er hin:

„Sigga mey var einhverju sinni spurð um tilefni þessa viðurnefnis hennar og stóð ekki á svarinu:

„Já, öllu má nú nafn gefa.““

 

Lifi húmorinn